Het jaar 2018 ging iets anders van start dan ik mij op 28 maart 2017 had kunnen voorstellen. Op 1 januari 2018 werd ons zoontje in de avond een maandje oud. Toen mocht ik 'opeens' de titel papa gaan dragen.
Opeens tussen haakjes want enigszins was ik er op voorbereid. Tenslotte krijg je 9 maanden de tijd om aan het idee te wennen dat het dan echt zover is. Je zou kunnen stellen dat je levens iets aangepast wordt. Je springt niet zomaar meer in de auto en vliegt overal zomaar naar toe. Je moet enigszins wat meer rekening houden met het één en het ander. Feitelijk is het gewoon een behoorlijke logistieke onderneming. Vorig jaar rond deze tijd pakte ik mijn cameratas sprong in de auto en was onderweg. Tegenwoordig plan je een moment en heb je bijna een vrachtwagen nodig omdat het lijkt of je week met vakantie gaat. (dan doel ik op de hoeveelheid spullen die je mee moet nemen, geloof me je neemt erg snel te weinig mee). Des al niet te min hebben wij het vreselijk naar ons zin met ons kleine ventje en mag het absoluut de pret niet drukken. Er is dan ook geen haar op mijn hoofd die daar überhaupt over nadenkt. Onze kleine vriend was dan ook meer dan welkom. Next level is dan een beetje dubbelzinnig voor mij. Papa worden is niet als voorheen, je ontwikkeld COMPLEET nieuwe zintuigen en ik zou bijna zeggen dat ik mij met enige frequentie volwassen lijk te gedragen. We noemen het dan ook #zorgwekkend. Des al niet te min had ik tot op heden vreselijke moeite met het fotograferen van mensen. Op de één of andere manier was dat gewoonweg niet mijn ding. Nu zeg ik nog niet dat het mijn ding is maar onze kleine vriend draagt er wel zorg voor dat ik er enigszins aan begin te wennen. Om die reden is dan ook het assortiment aan objectieven uitgebreid.
Na lang wikken en wegen, velen recensies gelezen te hebben, velen filmpjes op youtube bekeken te hebben heb ik dan na een slordige 1,5 maand besluitloos gezever de stap genomen een Tokina in het assortiment op te nemen. Zo knetter sceptisch ik kan zijn durf ik na een kleine week enigszins te zeggen dat ik waarschijnlijk tevreden ga zijn met het resultaat van deze lens. WAAROM? Ik zocht een objecttief onder de 24-105 met een laag diafragma gehalte en een soort van betaalbaar. Gezien het feit wij hoofdsponsor zijn van de Kruidvat momenteel was dat laatste best een dingetje. Tenslotte is goed glas gewoon geld, punt. Ik hoop met de Tokina enigszins middentussendoor te gaan. De 24-105 vind ik een prachtig stukje glas waar ik tevreden over ben maar dan met name buiten. Bij een diafragma 4 moet ik in huis al snel de sluiter zo laag mogelijk hebben en zoeken naar de juiste ISO waarde waar ik over het algemeen enigszins ziek wordt van de ruis. Als ik terug kijk op het spiegelreflex verleden dan mis ik mijn 17-55. Vond ik toch een mooie lens in combinatie met mijn oude 30D die inmiddels als bejaard in mijn vitrine is achter gelaten. Op de 60D vond ik hem een stuk minder presteren en de lamellen gingen vervelend doen. Na 2 onderhoudsbeurten kwam het heel snel weer terug en heb ik besloten afscheid te nemen van mijn 17-55mm en de 24-105 in huis te halen. Erg fijn besluit maar.... de laatste tijd met ons kleine vriendje erbij mis ik een stap onder de 24 mm en enigszins een groothoek. En zo kwam ik bij de Tokina uit. DOEL! Dikke platen knallen van mijn kleine maatje én er zijn nog wel wat musea's waar alles dusdanig kort op elkaar geprakt staat dat ik met mijn 24-105 niet uit de voeten kan. De Tokina is een groot hoek en daar heb ik behoorlijke verwachtingen van op met name dat laatste aspect.
24mm Prime
Doordat ik mij scheel heb gegoogled op lenzen de laatste tijd wordt ik dood gegooid op elk medium met lenzen. Zit ik op marktplaats te snuffelen zie ik opeens de 24mm voorbij fietsen en nog om de hoek ook. We hebben enige tijd geleden de 50mm toegevoegd wat een ontzettend leuk stukje glas is en van daaruit bedacht dat we de 24 ook nog weleens in het assortiment wilden. Dat is gelukt!
Systeemcamera
Door het lezen van een blog van een oud collega en een
gesprek gehad te hebben met de vorige eigenaar van de 24mm werd ik toch weer getriggerd door het fenomeen systeemcamera. DE vervanger van de spiegelreflex als je het allemaal moet geloven. Ik geloof zeker dat het uiteindelijk de vervanger zal worden van de spiegelreflex maar nu nog niet voor hetgeen wat ik verwacht van een camera. Geduld is een schone zaak, ondanks dat ik echt wel enthousiast wordt van de
van een systeemcamera en de geluiden daarom heen.
Tot slot!
In het kader als je toch niets te doen hebt heb ik de website vol-le-dig op de schop gegooit. Totaal nieuwe look en het draait eigenlijk voornamelijk om de foto's. Ik haal er persoonlijk vrij veel plezier uit door het op deze wijze te presenteren en daarmee is weer een puntje van mijn lijstje afgevinkt. Het seizoen van de shows en evenementen gaat bijna weer van start waardoor we hopelijk weer reteveel plezier gaan beleven aan de shows én de fotografie!
Ik zeg: Saluut, tot de volgende!
